κόλος

κόλος
κόλος
Grammatical information: adj.
Meaning: of cows and goats `hornless, with not fullgrown horns' (Hdt., TheoC., Nic., H.), of a spear `without point' (Π 117), of battle `broken off' (sch. as name of Θ).
Compounds: As 1. member in κόλουρος `with short tail' (Plu.), as mathem. and astron. term `stump' (Hipparch. Astr., Hero, Nicom.); with κολουραῖος `broken off, steep' (πέτρα, Call.), κολούρα `hill etc.' (Hermione, Epid.), κολουρίᾳ τῃ̃ ἀποτομίᾳ, κολουρῖτις γῆ. Σικελοί H., κολούρωσις = κολόβωσις (Iamb.); Lat. LW [loanword] clūra `ape' (W.-Hofmann s. v., Leumann Sprache 1, 206 n. 8). -
Derivatives: After κόλ-ουρος prob.(?) κόλ-ερος `with short-sheared wool-fleece' (Arist.; oppos. εὔ-, ἔπ-ερος; s. εἶρος); further κολόχειρ χείραργος H. - Derived from κόλος or closely related two verbs: 1. κολάζω, κολάσαι, rarely with συν-, ἀντι-, προ-, `wring in, chastise, punish, cut' (IA); prob. denomin. κόλασις `chastisment' (IA.), -ασμα (Ar., X.), -ασμός (Plu.) `id.'; κολαστής `punisher' (trag., also Pl., Lys.; Fraenkel Nom. ag. 2, 36f.), also κολαστήρ `id.' (Arr.), with f. κολάστρια (Ezek.), κολάστειρα (AP); κολαστήριον, adj. -ος `punishment, punishing' (X., Ph.), κολαστικός `punishing' (Pl.). - 2. κολούω, κολοῦσαι, somet. with περι-, κατα-, ἀπο-, `mutilate, limit' (Il.); formation unclear; (cf. Schwyzer 683, Chantraine Gramm. hom. 1, 374; s. also on κωλύω). From it κόλουσις `docking, cutting short' (Arist.), κολούσματα κλάσματα H.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: The archaic and dying κόλος, which was in a way replaced by the expressive form κολοβός, partly also by κόλ-ουρος, belongs as verbal noun to a Balto-Slavic, in Greek replaced by κολάπτω (s. v.) primary verb meaning `beat, hew, cut off, break off', which left in Greek several continuants, s. κλάω, κελεός m. (uncertain, improbable). The remarkable barytonesis (Schwyzer 459) may be connected with the passive meaning; perhaps κόλος was like stump orig. a substantive. A formal parallel is OCS kolъ `πάσσαλος', Russ. kol `pole' (prop. "splitoff, cut off piece of wood"?; cf. σκῶλος `pointed pole' to σκάλλω?); with lengthened grade Lith. kuõlas `pole'. - The further history of κόλος is uncertain because the word is not often attested; so we don't know, whether we must start from a general meaning like `stump' or from a word with a special meaning, like `hornless' (from *`broken off' v. t.); cf. the history of κόλουρος.- The parallels adduced are not very convincing; the verbs κολάπτω, κολούω, of unclear formation, point rather to a Pre-Greek complex.
Page in Frisk: 1,902-903

Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό). . 2010.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • κόλος — κόλος, ον (Α) 1. κολοβός, βραχύς, κοντός («πῆλ αὐτως ἐν χειρὶ κόλον δόρυ», Ομ. Ιλ.) 2. αυτός που έχει κοντά κέρατα ή αυτός που τα κέρατά του είναι κομμένα 3. φρ. «κόλος μάχη» ονομασία τού Θ τής Ιλιάδας. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. εμφανίζει την ετεροιωμένη… …   Dictionary of Greek

  • κόλος — docked masc/fem nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κόλε — κόλος docked masc/fem voc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κόλοι — κόλος docked masc/fem nom/voc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • κόλους — κόλος docked masc/fem acc pl …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • αιπόλος — αἰπόλος, ο (Α) 1. αιγοβοσκός, γιδοβοσκός 2. στον Ησύχιο «αἰπόλος κάπηλος» η σημ. «κάπηλος» είτε αποτελεί εσφαλμένη ερμηνεία τού ομηρ. χωρίου ρ 247 (Leumann) είτε, το πιθανότερο (Latte), αποτελεί παρανάγνωση τού ἀί πολος (= ἀεί πολος) που θα… …   Dictionary of Greek

  • θεηκόλος — θεηκόλος, ον (Α) 1. ιερέας, θεοκόλος* 2. μέλος παιδικής εκκλησιαστικής χορωδίας. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. θεηκόλος (ή θεοκόλος) < θεη (βλ. θεο ) + κολος αναλογικά προς το βoυ κόλος*, ενώ ο αναμενόμενος τ. είναι θεη πόλος (ή θεο πόλος ή θειο πόλος) <… …   Dictionary of Greek

  • κόλον — colon neut nom/voc/acc sg κόλος docked masc/fem acc sg κόλος docked neut nom/voc/acc sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • кол — род. п. ла, укр. кiл, род. п. кола, ст. слав. колъ πάσσαλος, болг. кол, мн. колове, словен. kòl, род. п. kоlа, чеш. kůl, слвц. kôl, польск. koɫ, в. луж. koɫ, н. луж. koɫ. От колоть. Родственно лит. kuõlas (ср. лит. juõkas: лат. iocus), греч …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • колдыка — хромой, идущий вразвалку человек , колдыкать хромать, идти вразвалку , блр. колдыга хромой , колдыгаць хромать . Возм., родствено гот. halts хромой , греч. κόλος обрубленный, надломленный , арм. kаɫ хромой ; см. Цупица, GG 107; Гофман, Gr. Wb.… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Меланхолия — (от μελας и κολος черная желчь) в русской терминологии мрачное помешательство один из характерных видов душевного расстройства. Сущность психических изменений при М. заключается в том, что субъект находится в печальном, подавленном настроении, не …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”